Εξωσωματική γονιμοποίηση - IVF

ΟΛΑ ΟΣΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ

ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ IVF

Όλα ξεκίνησαν το 1978 στο Bourn Hall της Αγγλίας όπου πραγματοποιήθηκε η γέννηση του πρώτου παιδιού με εξωσωματική γονιμοποίηση, από τους Patrick Steptoe και Robert Edwards, δίνοντας ελπίδες σε εκατομμύρια ζευγάρια σε ολόκληρο τον κόσμο. Σχεδόν 40 χρόνια μετά, η διάγνωση του προβλήματος της υπογονιμότητας, η εξέλιξη της μεθόδου της εξωσωματικής γονιμοποίησης και η βελτίωση των αποτελεσμάτων της, σε συνδυασμό με την εξέλιξη της κοινωνίας που άρχισε σταδιακά να την αποδέχεται, οδήγησαν στην ευρεία διάδοσή της. Πιο συγκεκριμένα, η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι η εργαστηριακή, η εκτός δηλαδή του ανθρώπινου σώματος, γονιμοποίηση ενός ώριμου ωαρίου από ένα σπερματοζωάριο, με σκοπό τη δημιουργία ενός γονιμοποιημένου ωαρίου ή ζυγώτη. Η μέθοδος έχει αποδειχθεί εξαιρετικά αποτελεσματική, συμβάλλοντας να έρθουν στον κόσμο χιλιάδες υγιή παιδιά.

Ενδείκνυται σε περιπτώσεις:

Κατεστραμμένων ή αποφραγμένων σαλπιγγών της γυναίκας
Διαταραχών στην ωοθυλακιορρηξία της γυναίκας
Ενδομητρίωσης
Προβλημάτων στο σπέρμα του άνδρα (μικρός αριθμός σπερματοζωαρίων, χαμηλή κινητικότητα σπερματοζωαρίων και αυξημένο ποσοστό μορφολογικών ανωμαλιών)
Ανοσολογικών παραγόντων σχετικών με το ενδομήτριο ή/και το σπέρμα
Προχωρημένης αναπαραγωγικής ηλικίας
Ανεξήγητης υπογονιμότητας, όπου παρά το διεξοδικό έλεγχο τόσο στον άνδρα όσο και στη γυναίκα, δεν έχει εντοπιστεί η αιτία της υπογονιμότητας.

ΟΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

Τα ζευγάρια που ακολουθούν την εξωσωματική μέθοδο, υποβάλλονται στις παρακάτω εξετάσεις:

Η γυναίκα

Γυναικολογική εξέταση
Καλλιέργεια κολπικού υγρού
Τεστ PAP
Υστεροσαλπιγγογραφία
Πλήρης ορμονικός έλεγχος
Μαστογραφία, σε ηλικίες μεγαλύτερες των 35 χρόνων

Ο άνδρας

Καλλιέργεια σπέρματος
Σπερμοδιάγραμμα

Ανάλογα με τα αποτελέσματα των εξετάσεων και το ιστορικό του ζευγαριού, ο ιατρός θα αποφασίσει αν χρειάζονται πιο εξειδικευμένες εξετάσεις, όπως:

Θρομβοφιλικός έλεγχος
Ανοσολογικός έλεγχος
Γενετικά τεστ (όπως καρυότυπος, έλεγχος για κυστική ίνωση κ.ά.)
Λαπαροσκόπηση

ΤΑ ΣΤΑΔΙΑ

1. Διέγερση ωοθηκών

Συμφωνείται η ημερομηνία έναρξης της θεραπείας, το είδος και η δοσολογία των φαρμάκων που θα χρησιμοποιηθούν καθώς και η ημέρα επανεξέτασης. Σε κάθε εξέταση γίνεται μέτρηση της ορμόνης E2 και υπερηχογραφικός έλεγχος του πάχους του ενδομητρίου καθώς επίσης και του αριθμού και της διαμέτρου των ωοθυλακίων που αναπτύσσονται στις ωοθήκες. Από αυτά τα αποτελέσματα, κρίνεται και η συνέχεια της θεραπείας. Κατά μέσο όρο, οι γυναίκες εξετάζονται 3 – 5 φορές κατά τη διάρκεια ενός προγράμματος εξωσωματικής, μέχρι και την ωοληψία. Η διέγερση των ωοθηκών διαρκεί περίπου 9 με 12 ημέρες.

2. Ωοληψία

Τα ωάρια λαμβάνονται με διακολπική παρακέντηση, με τη χρήση ειδικής βελόνας υπό υπερηχογραφική παρακολούθηση. Η διαδικασία εφαρμόζεται με ελαφρά αναισθησία. Λίγο μετά το τέλος της ωοληψίας, η γυναίκα μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι της.

3. Γονιμοποίηση

Τα ωάρια που ελήφθησαν από τη γυναίκα καθώς επίσης και τα σπερματοζωάρια του άνδρα, τοποθετούνται μαζί – μετά από κατάλληλη επεξεργασία – σε ειδικά καλλιεργητικά υλικά και επωάζονται για 24 ώρες. Την επομένη της ωοληψίας, διαπιστώνεται ο αριθμός των γονιμοποιημένων ωαρίων.

4. Εμβρυομεταφορά

Πρόκειται για μία απλή, ανώδυνη διαδικασία, η οποία πραγματοποιείται 2, 3 ή 5 ημέρες μετά την ωοληψία. Τα έμβρυα μεταφέρονται με τη βοήθεια ενός πολύ λεπτού καθετήρα στην κοιλότητα της μήτρας, διαδικασία η οποία δεν απαιτεί αναισθησία. Το τεστ κύησης με τη μέτρηση της β-χοριακής γοναδοτροπίνης (b-HCG), γίνεται 14 ημέρες μετά την ωοληψία.

5. Κρυοσυντήρηση εμβρύων

Τα έμβρυα καλής ποιότητας που δεν χρησιμοποιήθηκαν, κρυοσυντηρούνται σε υγρό άζωτο (-196 ºC), προκειμένου να μεταφερθούν, αν χρειαστεί, σε επόμενο κύκλο.

H ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Μετά τον πλήρη κλινικό και εργαστηριακό έλεγχο του ζευγαριού που αποφάσισε να προβεί σε εξωσωματική γονιμοποίηση, ακολουθεί το ενδεδειγμένο πρωτόκολλο διέγερσης των ωοθηκών, σύμφωνα πάντοτε με την ηλικία, το ορμονικό προφίλ ή τα αποτελέσματα από τυχόν προηγούμενες διεγέρσεις της συντρόφου. Κατόπιν, συνταγογραφούνται τα φάρμακα, το κόστος των οποίων είναι πλέον ιδιαίτερα υψηλό. Τα ταμεία καλύπτουν ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό, εφόσον το ζευγάρι έχει τα απαραίτητα δικαιολογητικά και η επιτροπή του ταμείου τα εγκρίνει.

Γνωρίστε αναλυτικά

τις μεθόδους της εξωσωματικής

1. ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΣΕ ΦΥΣΙΚΟ ΚΥΚΛΟ

Είναι η εξωσωματική χωρίς διέγερση των ωοθηκών με φάρμακα, αλλά με υπερηχογραφική παρακολούθηση του κύκλου της γυναίκας.
Η παρακολούθηση γίνεται μέχρι να φτάσει το ωοθυλάκιο του κύκλου στην ιδανική διάμετρο και η ορμονική μέτρηση να δείξει ότι μπορεί να ληφθεί ένα ώριμο ωάριο.

Η μέθοδος συνιστάται σε περιπτώσεις γυναικών που :

Οι ωοθήκες τους δεν ανταποκρίνονται ικανοποιητικά στα φάρμακα για τη διέγερση
‘Εχουν επανειλημμένα αποτύχει σε προηγούμενες απόπειρες εξωσωματικής με λήψη φαρμάκων για τη διέγερση των ωοθηκών
Δεν επιθυμούν τη διέγερση των ωοθηκών τους
Το ιατρικό τους ιστορικό δεν το επιτρέπει

Τα «ΥΠΕΡ» της μεθόδου

H μη λήψη φαρμάκων
H δυνατότητα επανάληψης της διαδικασίας κάθε μήνα
H λήψη, συνήθως, πολύ καλής ποιότητας ωαρίων
H μικρή ψυχολογική επιβάρυνση του ζευγαριού

Τα «ΚΑΤΑ» της μεθόδου

Την ώρα της προγραμματισμένης ωοληψίας, είναι πιθανό να έχει προηγηθεί ωορρηξία με φυσικό τρόπο, οπότε είναι αδύνατον να ολοκληρωθεί η διαδικασία
Ενδέχεται το ωάριο να μην είναι ώριμο ώστε να μπορεί να γονιμοποιηθεί από ένα σπερματοζωάριο
Είναι πιθανό να μην γίνει γονιμοποίηση του ωαρίου για λόγους που δε γνωρίζουμε

Οι συνεργάτες της Μedimall IVF Clinic διαθέτουν υψηλή εξειδίκευση πάνω σε θέματα εξωσωματικής γονιμοποίησης σε φυσικό κύκλο, σημειώνοντας εδώ και 12 χρόνια, πολύ ικανοποιητικά αποτελέσματα. Στο 1ο Παγκόσμιο Συνέδριο του Φυσικού Κύκλου το Δεκέμβριο του 2006, δημοσιεύσαμε πρώτοι τις σειρές των περιστατικών μας, καθώς επίσης και τα ποσοστά επιτυχίας τους.

2. ΚΛΑΣΙΚΗ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ

Συνιστάται σε περιπτώσεις αποφραγμένων ή κατεστραμμένων σαλπίγγων και, πιθανόν, σε περιπτώσεις ενδομητρίωσης.
Βασική προϋπόθεση είναι οι παράμετροι που χαρακτηρίζουν το σπέρμα (αριθμός, κινητικότητα και μορφολογία) να είναι φυσιολογικές. Με τη μέθοδο αυτή, οι γαμέτες (ωάρια – σπερματοζωάρια) επωάζονται μαζί σε καλλιεργητικό υλικό για 16 – 18 ώρες.

3. ΜΙΚΡΟΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ICSI

Λέγεται και ενδοωαριακή έγχυση σπερματοζωαρίων. Ενδείκνυται στην περίπτωση ανδρικής υπογονιμότητας, δηλαδή όταν οι παράμετροι του σπέρματος (αριθμός, κινητικότητα, μορφολογία), δεν είναι φυσιολογικές.
Σύμφωνα με τη μέθοδο αυτή, με τη βοήθεια ειδικής βελόνας, ένα ακινητοποιημένο σπερματοζωάριο εισάγεται απευθείας στο ωάριο.

4. ΒΙΟΨΙΑ ΟΡΧΕΩΣ TESE

Ενδείκνυται σε περιπτώσεις αζωοσπερμίας και συνίσταται στα εξής: τα σπερματοζωάρια λαμβάνονται απευθείας από τους όρχεις και κατόπιν ακολουθείται η μέθοδος της μικρογονιμοποίησης.

5. ΥΠΟΒΟΗΘΟΥΜΕΝΗ
ΕΚΚΟΛΑΨΗ
(ASSISTED HATCHING)

Ακολουθείται σε περιπτώσεις όπου η μεμβράνη που περιβάλλει τα έμβρυα είναι σκληρότερη ή παχύτερη από το φυσιολογικό.
Η μέθοδος αυτή καθιστά τη μεμβράνη λεπτότερη, με μηχανικό ή χημικό τρόπο.

6. ΕΜΒΡΥΟΜΕΤΑΦΟΡΑ ΣΤΟ
ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΒΛΑΣΤΟΚΥΣΤΗΣ

Εφαρμόζεται σε συγκεκριμένες περιπτώσεις όταν:

Δεν επιτυγχάνεται εγκυμοσύνη μετά από δύο προσπάθειες εξωσωματικής, κατά τις οποίες έγινε εμβρυομεταφορά καλής ποιότητας εμβρύων
Όταν υπάρχει ικανός αριθμός εμβρύων πολύ καλής ποιότητας και το ζευγάρι επιθυμεί την εμβρυομεταφορά του ενός μόνο εμβρύου
Υπάρχουν ειδικές ανάγκες, τις οποίες θα κρίνει ο ιατρός της εξωσωματικής.

7. ΜΙΚΡΟΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ IMSI

Μέθοδος επιλογής σπερματοζωαρίων με τη χρήση ειδικού ηλεκτρονικού μικροσκοπίου το οποίο παρέχει πολύ μεγαλύτερη μεγέθυνση και επιτρέπει τη λεπτομερή απεικόνιση της κεφαλής των σπερματοζωαρίων και την αξιολόγηση των βλαβών που πιθανώς υπάρχουν στο DNA της. Με αυτό τον τρόπο γίνεται προεπιλογή των υγιών σπερματοζωαρίων πριν από την μικρογονιμοποίηση, ώστε να αποφεύγονται τα σπερματοζωάρια που παρουσιάζουν ανωμαλίες και τα οποία μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο την επιτυχία της IVF.

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ

Οι πιθανότητες επιτυχίας μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος εξωσωματικής γονιμοποίησης, εξαρτώνται από έναν συνδυασμό παραγόντων όπως η ηλικία της γυναίκας, η ποιότητα των εμβρύων, οι αιτίες υπογονιμότητας του ζευγαριού. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο 90% των ζευγαριών που αρχίζουν ένα πρόγραμμα εξωσωματικής γονιμοποίησης, πραγματοποιείται τελικά εμβρυομεταφορά.
Ο νόμος ορίζει ποιος είναι ο μεγαλύτερος αριθμός των εμβρύων που μπορούν να μεταφερθούν, σε σχέση πάντα με την ηλικία της γυναίκας. Όταν το ζευγάρι επιθυμεί να αποφύγει πιθανή πολύδυμη κύηση, μπορούν να μεταφερθούν λιγότερα έμβρυα από τα επιτρεπόμενα.
Στη γυναίκα, μετά την ωοληψία, χορηγούνται κάποια φάρμακα, κυρίως από το στόμα, αλλά και διακολπικά. Έτσι, δημιουργείται ένα φιλικό ενδομήτριο, το οποίο μπορεί να υποδεχτεί καλύτερα την εμφύτευση των εμβρύων.
Η επιστημονική ομάδα της κλινικής όπου γίνεται η εξωσωματική γονιμοποίηση και ο ιατρός, ενημερώνουν λεπτομερώς το ζευγάρι ώστε να αποφασίσει για την τύχη των εμβρύων που απομένουν. Τα έμβρυα που απέμειναν μετά την πρώτη εμβρυομεταφορά μπορούν να κρυοσυντηρηθούν για 5 χρόνια, εκτός αν ζητηθεί και εγκριθεί η αίτηση για παράταση (υπό προϋποθέσεις) στην Εθνική Αρχή Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής (ΕΑΙΥΑ).

Ο αριθμός των προσπαθειών εξωσωματικής στις οποίες υποβάλλεται ένα ζευγάρι για να επιτύχει την εγκυμοσύνη, δεν είναι συγκεκριμένος. Συνήθως, όμως, εάν έχει ξεπεράσει τις 6 προσπάθειες, έχει μικρές πιθανότητες επιτυχίας.
Σύμφωνα με το νόμο 3305/2005, τα ενήλικα άτομα τα οποία έχουν καταθέσει την έγγραφη συγκατάθεσή τους και έχουν υποβληθεί στον ενδεικνυόμενο εργαστηριακό έλεγχο, μπορούν να υποβληθούν σε διαδικασία εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Ο ανώτατος αριθμός μεταφερόμενων εμβρύων, σύμφωνα με το νόμο, είναι δύο (2), ανάλογα με την ηλικία και το ιστορικό κάθε γυναίκας.
Γυναίκες άνω των 50 ετών, δεν μπορούν να υποβληθούν σε εξωσωματική γονιμοποίηση.
Το νομικό πλαίσιο κάνει σαφές το χρονικό διάστημα για το οποίο επιτρέπεται να διατηρηθούν σε κατάψυξη ωάρια, σπερματοζωάρια και έμβρυα, καθώς και κάτω από ποιες προϋποθέσεις μπορεί να γίνει παράταση του χρόνου κρυοσυντήρησής τους.